Εν μέσω οικονομικής κρίσης και γεωπολιτικής αστάθειας, η Κύπρος καλείται να διαχειριστεί τον νεοευρεθέντα φυσικό της πλούτο.  Εγχείρημα όμως που έχει τεράστιες βραχυπρόθεσμες στρατηγικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις, με την οικονομική πτυχή να βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα.

Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, εξακολουθούμε να διατηρούμε το μεγαλύτερο συγκριτικό πλεονέκτημα στην ευρύτερη περιοχή.  Αποτελούμε Ευρωπαϊκό έδαφος με πολιτική σταθερότητα, ενώ δεν επηρεαζόμαστε άμεσα από την ευρύτερη αστάθεια στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Ο καθοριστικής σημασίας αυτός παράγοντας απουσιάζει από τις γειτονικές χώρες.  Και αυτό γιατί τα κοινά σύνορα Ιράν, Ιράκ, Τουρκίας, Συρίας, Λιβάνου, Ισραήλ και Ιορδανίας αποτελούν κίνδυνο μετάδοσης της αστάθειας από τη μία χώρα στην άλλη.  Άλλωστε αυτό είδαμε να υλοποιείται και επί του εδάφους τα τελευταία χρόνια. 

Το Ισραήλ βρίσκεται γεωγραφικά περικυκλωμένο από διαχρονικά εχθρικά Αραβικά κράτη.  Η μοναδική ασφαλής του διέξοδος είναι μέσω Ευρωπαϊκού εδάφους στη Μεσόγειο.  Η Αίγυπτος βρίσκει στην Κύπρο μια ειρηνική και διαχρονικά φιλική και σταθερή σύμμαχο η οποία μπορεί μάλιστα να παίξει και τον ρόλο του γεφυροποιού.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει η Τουρκία η οποία αναζητεί και επιμένει σε ηγεμονικό ρόλο ανάμεσα στα Αραβικά κράτη αλλά και στην ευρύτερη περιοχή παρά την αλλοπρόσαλλη πολιτική της τα τελευταία χρόνια.   Με δεδομένη την στρατηγική της σημασία η Τουρκία επιθυμεί να αναβαθμιστεί ακόμα περισσότερο.  Eίναι η πεποίθηση της ότι αυτή η αναβάθμιση της ανήκει δικαιωματικά ως αποτέλεσμα της ραγδαίας οικονομικής της ανάπτυξης αλλά και ως ενεργειακός κόμβος.  Στη ζυγαριά όμως θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η Τουρκία αποτελεί ήδη διαμετακομιστικό σταθμό και ενεργειακό κόμβο και μέσω των αγωγών της (φυσικού αερίου και πετρελαίου) προμηθεύεται η ίδια αλλά εξυπηρετεί και εξαγωγικά.  Εκτός από τους αγωγούς, πετρέλαιο και φυσικό αέριο από την Ρωσσία και Κασπία θάλλασσα και πετρέλαιο από Αζερμπαϊζάν και Καζακστάν μεταφέρεται στις διεθνείς αγορές μέσω των στενών του Βοσπόρου.  Τα πλούσια δε σε ποσότητα αλλά και ποιότητα κοιτάσματα πετρελαίου στο Κιρκούκ στο βόρειο Ιράκ εξυπηρετούνται από τον αγωγό Κιρκούκ-Τσεϊχάν όπου και καταλήγουν στο λιμάνι Τσεϊχάν στη νότια Τουρκία.

Η διοχέτευση του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου  από την Κύπρο μέσω Τουρκίας θα δημιουργήσει στην ουσία, ένα μονοπωλιακό διαμετακομιστικό καθεστώς στην περιοχή για την Τουρκία που διακαώς επιθυμεί.  Θα την καταστήσει απόλυτο κυρίαρχο μεταφοράς και διαμετακόμισης  ενέργειας σε ένα τεράστιο  γεωγραφικό άξονα.  Ακριβώς αυτό θα ήθελε να αποφύγει το Ισραήλ, το οποίο διαβλέπει τους μελλοντικούς κινδύνους που πιθανόν να εμφανιστούν.  Από την άλλη, το γεγονός ότι  η Κύπρος υστερεί σε γεωπολιτικό εκτόπισμα σε σχέση με το Ισραήλ αλλά και με την Αίγυπτο αποτελεί στην ουσία εγγύηση ότι η συνεργασία στην ενέργεια δεν θα αποτελέσει μοχλό πίεσης ή εκβιασμό  για μελλοντικές γεωπολιτικές στοχεύσεις τις οποίες ούτως ή άλλως η χώρα μας δεν έχει.

Όλα τα πιο πάνω δημιουργούν ένα θετικό περιβάλλον που η χώρα μας πρέπει άμεσα να εκμεταλλευτεί.  Διαφορετικά οποιαδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση σε συνάρτηση με την σχεδόν παγκόσμια στροφή προς ανανεώσιμες ή άλλες πηγές ενέργειας ενδεχομένως να καταστήσει το φυσικό αέριο μία ληγμένη συνταγή που δεν έχουμε την πολυτέλεια να την χάσουμε.

Άρθρο στο :reporter.com.cy