Εξοχότατε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας,

Έντιμε Πρόεδρε της Βουλής,

Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,

Απαισίας μνήμης οι δύο επέτειοι της 15^ης και της 20^ης Ιουλίου 1974 και αποφράδες ημέρες. Αποφράδες ημέρες που δεν τηρούν όμως την ετυμολογική τους σημασία –αφού αποφράς είναι αυτός που δεν πρέπει καν να αναφέρεται. Σωστά, ωστόσο, επικράτησε να μας απασχολούν οι αποφράδες ημέρες, γιατί αν και θλιβερή συνήθεια, είναι επωφελέστερη από την ενατένιση των εθνικών επιτυχιών και τα καυχήματα για τους νικηφόρους αγώνες.

 Σαράντα δύο χρόνια πέρασαν από τον μαύρο Ιούλη του 1974. Ο πόνος από τη μεγάλη συμφορά και η αγωνία για το μέλλον έγιναν έκτοτε καθημερινά βιώματα του Ελληνικού Κυπριακού λαού.

Γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε ότι η σημερινή τραγική κατοχή του σχεδόν μισού εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον τουρκικό στρατό, είναι το απότοκο και το αποτέλεσμα του προδοτικού πραξικοπήματος, που προηγήθηκε της βάρβαρης εισβολής.

Είναι το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου 1974, που άνοιξε τις κερκόπορτες για να περάσει ανώδυνα ο τουρκικός Αττίλας και να καταλάβει το πιο ανεπτυγμένο και πιο παραγωγικό τμήμα της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας.    

Δύο υποκινημένα και αδιαχώριστα φοβερά εγκλήματα, που συνδέονται μεταξύ τους με σχέση αντίθεσης, συμπλήρωσης και συνέχειας.

Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,

Συνερχόμαστε σήμερα στο ναό της Δημοκρατίας, σ’ αυτή την ειδική συνεδρίαση της Βουλής, για να καταδικάσουμε το φασισμό και για να διατρανώσουμε και να διακηρύξουμε την ειλημμένη απόφαση του λαού μας, πως όσα χρόνια και αν περάσουν, όσες δυσκολίες και αν συναντήσουμε, δεν θα καμφθούμε και δεν θα υποκύψουμε, δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ τον αγώνα για μια Κύπρο ελεύθερη και ενωμένη.

Συνερχόμαστε ακόμα σήμερα εδώ, για να μνημονεύσουμε και να υμνήσουμε αυτούς που πριν 42 χρόνια, θυσίασαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν: τη νεότητά τους, τη ζωή τους, για να υπερασπιστούν τη Δημοκρατία και την Αξιοπρέπεια ενός λαού.

Συνερχόμαστε σήμερα εδώ, για να θυμηθούμε αυτούς που δεν δείλιασαν μπροστά στη βίαιη αφροσύνη των πραξικοπηματιών, αλλά και σ’ αυτούς που συνειδητά, χωρίς κανένα ενδοιασμό, πρόταξαν τα στήθη τους στην εμφανή υπεροπλία ενός ανελέητου και αφιονισμένου εισβολέα. Αυτούς ακόμα τους ενσυνείδητους αξιωματικούς και στρατιώτες, που έσπευσαν πρώτοι στο κάλεσμα για θυσία, αναλογιζόμενοι ότι σώζουν και την τρωθείσα από ανάξιους συναδέλφους τους ελληνική στρατιωτική τιμή.

Χρέος εθνικό και ιστορικό έχουμε σήμερα να θυμηθούμε τους νεκρούς ήρωές μας, να παραδειγματιστούμε από το μεγαλείο τους. Να προσκυνήσουμε τα γνωστά και τα άγνωστα μνήματά τους και να αποθέσουμε σ’ αυτά τα μυρωμένα άνθη της αγάπης μας και τις δοξαστικές δάφνες της αιώνιας ευγνωμοσύνης μας.

Απόκεινται σήμερα στα ματωμένα χώματα της Κύπρου μας και μας εποπτεύουν. Με την επιγραφή στην εντάφια πλάκα τους, μας διαμηνύουν ότι όπου κι να βρίσκονται πάντα μαζί μας είναι, ότι παρακολουθούν το δράμα μας, πονούν και συμπάσχουν μαζί μας.

Άλλοι ήρωες της Κυπριακής τραγωδίας απόκεινται σε άγνωστους τάφους, χωρίς σταυρούς και εντάφιες πλάκες, ως πρόσμειξη ηρωισμού σωμάτων και ψυχών με την αγιότητα των χωμάτων της κατεχόμενης πατρογονικής μας γης.

Και στέλλουν κι εκείνοι τα μυστικά μηνύματά τους –ας τα ενστερνιστούμε και ας δώσουμε όρκο τιμής στους νεκρούς ήρωες μας ότι ποτέ δεν θα υποστείλουμε τη σημαία του αγώνα, δεν θα αποδεχθούμε ποτέ τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής και ουδέποτε θα παύσουμε να αγωνιζόμαστε για μια πατρίδα ενωμένη και ελεύθερη από ξένες κηδεμονίες, δημοκρατική και ευημερούσα για το σύνολο των κατοίκων της: Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων, Λατίνων.

Κύριε Πρόεδρε,  

Καθήκον εμάς των πολιτικών είναι να μη επιτρέψουμε να εκφυλιστεί σε αμφιλεγόμενη επιδίωξη ο πεντακάθαρος αγώνας, η ξεκάθαρη πορεία μας.

Θέλουμε λύση λειτουργική και βιώσιμη,

• που θα διασφαλίζει τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τη μια Κυριαρχία, τη μια Ιθαγένεια, τη μια Διεθνή προσωπικότητα,
• που θα περιλαμβάνει το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων,    
• που θα εδράζεται στις Ευρωπαϊκές αρχές και αξίες.

Το Δημοκρατικό Κόμμα δηλώνει για μια ακόμα φορά, ότι:

• Δεν αποδέχεται λύση που να καταλύει την Κυπριακή Δημοκρατία και να μετατρέπει την Κύπρο σε τουρκικό προτεκτοράτο,
• Δεν αποδέχεται λύση εθνικού ξεκαθαρίσματος,
• Δεν αποδέχεται λύση που να δίνει επεμβατικά δικαιώματα στην Τουρκία,
• Δεν αποδέχεται λύση «καλής γειτονίας» δύο κρατιδίων,
• Δεν αποδέχεται λύση, που να μας κατατάσσει σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η σκέψη σήμερα στρέφεται πίσω 42 χρόνια.

• Νεκροί, αγνοούμενοι, ξεριζωμένοι, εγκλωβισμένοι…
• Λεηλασίες, χαλασμοί, βεβηλώσεις, βιασμοί…
• Στρατοί κατοχής και κατεχόμενα πατρογονικά εδάφη…

Τέτοιες μέρες, πριν 42 χρόνια, το μαχαίρι του Αττίλα σφηνώθηκε στην καρδιά της Κύπρου. Και η πατρίδα μας μια μεγάλη κηλίδα αίματος στην Μεσόγειο.

Δεν ξεχνιούνται όλ’ αυτά, ούτε συνηθίζονται. Ούτε ξεγράφονται. Γιατί η εθνική μνήμη που φωτίζει το παρελθόν λειτουργώντας ακοίμητη μέσα μας, τα συντηρεί άφθαρτα και γνήσια.

Παρ’ όλα αυτά, ο μεγάλος κίνδυνος που βρίσκεται σήμερα μπροστά μας, είναι να κουραστεί ο λαός μας. Σε μας, τους αντιπροσώπους του, εναπόκειται να τον στηρίζουμε, να τον εμπνέουμε, να τον καθοδηγούμε, γιατί αδιάφορο πόσο αποθαρρυντικό είναι το σήμερα, πόσο σκοτεινό από τα μαύρα σύννεφα, από τον τρόμο και τη φτώχεια, υπάρχει πάντα το Αύριο που υπόσχεται καλύτερα πράγματα.

Δεν μπορεί ο Ελληνισμός να απιστήσει στην Ιστορία του. Η Ιστορία μας υποβαστάζει. Προχωρά με τα βήματα που χάραξαν οι ηρωομάρτυρες των αγώνων της Κύπρου. Προχωρά με τα δικά τους βήματα.

Αν δεν μπερδευτούμε στο δρόμο θα φτάσουμε στο αίσιο τέρμα. Θα τα καταφέρουμε.

Εμείς, οι αντιπρόσωποι του λαού θα συνερχόμαστε εδώ κάθε Ιούλιο, θα ανανεώνουμε την πίστη μας με την Ανάμνηση και θα ακροαζόμαστε την κραυγή των ηρωικών νεκρών μας για ελευθερία και θα ενεργούμε καθώς ακούουμε.

Ευχαριστώ.